Tanımlar- Elektrik Güvenliği Farkındalığı
YG (Yüksek Gerilim) Hatları: Gerilim seviyesi 100kV ile 230kV arasında olan iletim hatları YG hatları kategorisine girer.
EHV (Ekstra yüksek gerilim) Hatları: EHV hatları, voltaj seviyesi 230kV ile 1000kV arasında olan iletim hatlarıdır.
UHV (Ultra yüksek gerilim) Hatları: Gerilim seviyesi 1000 kV'un üzerinde olan iletim hatları, UHV hatları olarak kategorize edilir.
Güvenli mesafe: Güvenli mesafe, geçiş hakkı ile tanımlanan iletim kulesinden koridorun sonuna kadar olan mesafedir. Sınır bölgesi olarak da adlandırılabilir.
Yerden yükseklik: İletkenin en alt noktasından zemine olan mesafe, yerden yükseklik olarak bilinir.
İletkenler: elektriğe direnci az olan metaller gibi maddeler
izolatörler: elektriğe karşı direnci yüksek olan kuru odun, kauçuk, cam ve bakalit gibi maddeler
topraklama: koruyucu bir önlem görevi gören toprağa iletken bir bağlantı
Sınırlı Yaklaşım Sınırı: Sınırlı Yaklaşım Sınırı (LAB), elektrik çarpması tehlikesinin mevcut olduğu açıkta, enerji verilmiş elektrikli bileşenlere yaklaşma mesafesidir. Niteliksiz kişiler için yaklaşma sınırıdır. Kalifiye olmayan kişiler, yalnızca kalifiye bir kişinin doğrudan gözetimi altında olmaları ve ilgili tehlikelere karşı uygun kişisel koruyucu ekipman giymeleri halinde bu sınırı geçebilir. LAB içinde çalışmak, yalnızca Enerji Verilmiş Elektrik İşi Değerlendirmesi tamamlanmış ve onaylanmışsa veya iş NFPA 70E-2018 130.2(B)(3) uyarınca özellikle muaf ise kabul edilebilir.
Kısıtlanmış Yaklaşım Sınırı: (RAB), kasıtsız hareketle birlikte elektrik arkı nedeniyle artan elektrik çarpması olasılığının olduğu yerlerde, kalifiye kişilerin açıkta kalan, enerji verilmiş elektrikli bileşenlere yaklaşma sınırıdır. Sadece kalifiye kişiler bu sınırı geçebilir. RAB'yi geçmesi gereken kalifiye bir kişi, açıkta enerjilenmiş iletkenler veya devre parçaları ile beklenmedik temastan korunmalıdır. RAB içinde çalışmak, yalnızca Enerji Verilmiş Elektrik İşi Değerlendirmesi tamamlanmış ve onaylanmışsa veya iş NFPA 70E-2018 130.2(B)(3) uyarınca özellikle muaf ise kabul edilebilir.
Yasaklı Yaklaşma Sınırı: (PAB), NFPA 70E'nin önceki sürümlerinde kullanıldı, ancak artık mevcut sürümde referans alınmıyor. Bununla birlikte, terim, elektrik araştırma uygulamalarında hala kullanılabilir. PAB, kalifiye kişilerin açıkta kalan canlı parçalara yaklaşma mesafesidir ve bu mesafe içinde çalışma, canlı bölümle temas kurmakla aynı kabul edilir.
Ark Flaşı Sınırı: (AFB), bir elektrik arkı parlaması meydana gelirse bir kişinin ikinci derece yanığa maruz kalabileceği, açıktaki, enerji verilmiş elektrikli bileşenlere olan mesafedir. AFB, hesaplama yoluyla veya aşağıdaki tabloların kullanılmasıyla belirlenir. Personel, bu sınırı geçmeden önce uygun ark dereceli koruyucu ekipmanı giyiyor olmalıdır. Ark derecelendirmesi, Ark Termal Performans Değeri (ATPV) veya Kırılma Eşiği Enerjisi (EBT) olarak bildirilir. Ark parlaması meydana gelme olasılığının olup olmadığını ve belirli bir görev için koruyucu ekipmanın gerekli/önerilip önerilmediğini belirlemek için görevi NFPA 70E-2018 Tablo 130.5(C)'de tanımlayın. Bir ark parlaması olayının meydana gelme olasılığı varsa, ark parlaması kişisel koruyucu ekipman kategorisini belirlemek için alternatif akım için NFPA 70E-2018 Tablo 130.7(C)(15)(a) veya doğru akım için tablo (b) kullanılabilir. ve ilgili ekipmana bağlı olarak ark parlaması sınırı. Gerekli kişisel koruyucu ekipman kategorisi NFPA 70E-2018 Tablo 130.7(C)(15)(c)'de tanımlanmış ve detaylandırılmıştır.
Elektriğin Tarihi
MÖ 600: Bir Yunan olan Thales, kehribarın ipeğe sürtüldüğünde tüyleri ve diğer hafif nesneleri çektiğini keşfetti. Statik elektriği keşfetmişti. Kehribarın Yunancası elektron'dur, buradan elektrik' ve elektroniği alırız.
1600: William Gilbert, bilim adamı ve Kraliçe I. Elizabeth'in doktoru, elektrik terimini icat etti. Dünyanın manyetik alanını tanımlayan ve manyetizma ile elektrik arasında bir ilişki olduğunu fark eden ilk kişi oydu.
1752: ABD'li ünlü siyasetçi Benjamin Franklin, şimşeğin bir elektrik türü olduğunu kanıtlamak için metal uçlu uçurtmasını fırtınaya doğru uçurdu.
1820: Danimarka'dan Hans Christian Oersted, elektriğin bir telden aktığı zaman, yakındaki bir pusulanın ibresini etkileyen bir manyetik alan ürettiğini buldu.
1821: Michael Faraday, bir bakır tel bobini içinde bir mıknatıs hareket ettirildiğinde, tel boyunca çok küçük bir elektrik akımının aktığını keşfetti. Bu keşif daha sonra elektrik motorlarının icadına yol açtı.
1870'ler: Thomas Edison, Amerika'da bir DC (doğru akım) elektrik jeneratörü yaptı. Daha sonra New York'un tüm elektriğini sağladı.
